เหตุบังเอิญ หรือน้ำพระทัยของพระเจ้า

ในการทำงานพิพิธภัณฑ์โรงเรียนวัฒนาวิทยาลัยนี้ มีศิษย์วัฒนารุ่น 92 ท่านหนึ่ง ได้มาช่วยงานของพิพิธภัณฑ์อยู่ด้วย พี่พวงทิพย์ บุญเพิ่ม ได้แต่งงานกับคุณหมอ Bruce Weniger ใช้ชีวิตอยู่ที่เมือง Atlanta ประเทศสหรัฐอเมริกา พี่พวงทิพย์ทำงานเกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์ ที่ Michael Carlos Museum มหาวิยาลัย Emory, Atlanta ในอเมริกาอยู่หลายปี และในช่วงถดูร้อนก็จะจัดค่ายอาสาให้นักเรียนชั้นมัธยมปลายในสหรัฐฯมาใช้ชีวิตในชนบทของไทย โดยช่วยสอนภาษาอังกฤษให้ครูและนักเรียนไทย

ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนที่ผ่านมา เมื่อส่งนักเรียนที่มาค่ายกลับสหรัฐฯแล้ว พี่พวงทิพย์ได้เข้ามาเยี่ยมพิพิธภัณฑ์ของโรงเรียน เพื่อดูว่าจะช่วยทำอะไรได้บ้าง ในบ่ายวันเดียวกันนั้นเอง โรงเรียนมีแขกชาวอเมริกันคนหนึ่งเข้ามาเยี่ยมโดยไม่ได้นัดหมาย ชื่อ Mr. Rutherford Green คุณแม่ท่านเป็นเหลนของคุณหมอเฮส์ (Dr. Thomas Heyward Hays) ซึ่งเป็นผู้อุปถัมภ์คนสำคัญของโรงเรียนในสมัยของมิสโคล วันนั้นเมื่อ Mr. Green มาถึง ผอ.วิภาวดีก็ส่งท่านขึ้นไปพบพี่พวงทิพย์กับอาจารย์วรรณดีบนห้องพิพิธภัณฑ์

   Mr. Rutherford Green เล่าว่าคุณหมอเฮส์เป็นกำพร้า เมื่อยังเด็กอยู่ที่โรงเลี้ยงเด็กกำพร้าสองคนกับพี่สาว ต่อมาคุณแม่ของท่านมารับพี่สาวไปเลี้ยงเอง สองพี่น้องจึงแยกจากกัน คุณหมอเฮส์เรียนจบแพทย์แล้วออกมาเป็นมิชชันนารีที่ประเทศไทย และไม่ได้กลับไปอีก คุณหมอเฮส์เป็นผู้มีคุณูปการต่อวงการศึกษาของไทยมาก ท่านและคุณพระอาจวิทยาคม ได้เป็นผู้บุกเบิกการสอนวิชาการแพทย์สมัยใหม่ขึ้นในประเทศไทย เมื่อภรรยาของท่านเสียชีวิต คุณหมอเฮส์ได้บริจาคเงินสร้างอาคารหลังหนึ่งในโรงเรียนวัฒนา เพื่อเป็นที่ระลึกถึงภรรยาของท่าน ชื่อตึกนีลสันเฮส์เมมโมเรียล (หลังเดิม ซึ่งนักเรียนวัฒนาสมัยนั้นเรียกกันว่าตึกห้า) และท่านยังอุทิศเงินดอกผลจากกองทุนมรดกของท่าน เพื่อประโยชน์ทางการศึกษาของโรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย โรงเรียนปริ๊นซ์รอแยลวิทยาลัย และบำรุงโรงพยาบาลโรคเรื้อนแมคเคนด้วย

คุณแม่ของ Mr. Rutherford Green เป็นเหลนของพี่สาวคุณหมอเฮส์  Mr. Rutherford สมรสกับสตรีไทย ชื่อคุณลักษมีและมีบุตรสาวหนึ่งคนขณะนี้พำนักอยู่ที่ South Carolina ท่านมีความมุ่งมั่นที่จะสืบค้นประวัติของคุณหมอเฮส์อย่างจริงจัง จึงเดินทางมาประเทศไทย ก่อนจะมาที่โรงเรียนวัฒนา ท่านเล่าว่า ได้นั่งรถแท็กซี่ไปแถวสถานีรถไฟบางกอกน้อย เพื่อค้นหาสุสานของคุณหมอเฮส์ แต่ก็หาไม่พบ คนขับรถแท็กซี่ขับวนไปวนมาอยู่หลายรอบ จึงส่งท่านลงในที่แห่งหนึ่ง ปรากฎว่าเมื่อท่านเดินข้ามถนนมา ก็พบสุสานที่ท่านต้องการหา ท่านจึงเดินเข้าไปข้างใน เพื่อหาหลุมฝังศพของคุณหมอเฮส์ ท่านเล่าว่าเดินจนเหนื่อยก็ไม่พบ จึงมาหยุดยืนอยู่ ณ จุดหนึ่ง แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนมีมือมาจับใบหน้าของท่าน ดันให้หันไปอีกทางหนึ่ง เมื่อหันตามไป ก็พบหลุมฝังศพของคุณหมอเฮส์พอดี

Mr. Green ได้แลก e-mail address กับพี่พวงทิพย์ ทั้งสองท่านตกลงกันว่าจะแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับคุณหมอเฮส์และมิสโคลกัน 

พี่พวงทิพย์ได้ส่งข่าวมาว่า ในขณะที่ขึ้นเครื่องบินเพื่อจะกลับบ้านที่ Atlanta ปรากฏว่า ที่นั่งแถวหน้าของพี่พวงทิพย์ในเครื่องเป็นคุณ Rutherford และครอบครัว ของท่าน!  บังเอิญอีกแล้วหรือ????

พี่พวงทิพย์เล่าว่าในวันหลังจากที่กลับออกไปจากโรงเรียน ได้ไปพักผ่อนที่หัวหินกับพี่จิรารัตน์ นักเรียนวัฒนา รุ่น 92 เหมือนกัน คืนนั้นพี่พวงทิพย์ ฝันว่าที่โรงเรียนมีงานแฟร์ใหญ่โต มีเต๊นท์กางเต็มสนาม ผู้คนมากมายแต่งตัวสวยงาม ผู้หญิงนุ่งกระโปรงยาวกรอมเท้า ผู้ชายสวมหมวกทรงทอปแฮทสีดำ สวมทักซิโด ผูกหูกระต่าย พี่พวงทิพย์เล่าว่า ในฝันนั้นตัวเองรู้สึกว่าเป็นคนนอกไปแอบดู พอหันกลับมาก็เจอผู้หญิงกับผู้ชายยืนอยู่ด้วยกัน คนผู้ชายยิ้มให้และเอามือเบนไปที่ผู้หญิง แนะนำว่า “This is my wife, Mrs. House.”

พี่พวงทิพย์ตกใจตื่นรีบวิ่งไปเปิดหนังสือ อนุสรณ์โรงเรียนวัฒนาเพื่อจะดูหน้าว่า จริงไหม  Guess what!

They were Dr. and Mrs. House!
หลายคนคงจะหัวเราะและคิดว่าเป็นเรื่องเหลวไหลเพราะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ แต่บางคนก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าท่านหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แหม่มเหา (Mrs. House) ผู้ ก่อตั้งโรงเรียนวังหลัง ยังคงผูกพันและเป็นห่วงโรงเรียน อยู่ตลอดเวลา

พี่พวงทิพย์อยากจะได้รูปถ่ายเก่า หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับโรงเรียน ที่ คุณแม่ คุณยาย คุณทวด ของศิษย์เก่ามี  เพื่อจะได้เอามาปรับปรุง ทำให้พิพิธภัณฑ์สมบรูณ์ยิ่งขึ้น
โปรดทำรายการส่งมาที่สมาคมศิษย์วังหลัง–วัฒนา (กรุณาหมายเหตุ Museum) ตึกโคลอนุสรณ์ โรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย เลขที่ 67 ซอยสุขุมวิท 19, ถนนสุขุมวิท, แขวงคลองเตยเหนือ, เขตวัฒนา, กรุงเทพ 10110 พร้อมกับ ชื่อ ที่อยู่ของท่าน เพื่อความสะดวกในการส่งคืน ในกรณีของรูปถ่ายเก่า เราทราบว่าหลายท่านถือเป็นสมบัติที่ทรงคุณค่า ทางพิพิธภัณฑ์จะขอเพียงทำสำเนาเก็บไว้ในฐานข้อมูลเท่านั้น และจะส่งคืนให้และถ้าท่านใดยังมีหนังสือบันไดเลข เล่มที่ 3, 4, 5, 8, 10 ก็อยากขอยืมมา scan เก็บไว้ในห้องสมุดอิเล็กโทรนิกส์ของพิพิธภัณฑ์ด้วยค่ะ